Als we een beetje suiker in het water doen , dan zien we dat niet meer, dan is het suiker weg. Weg? hmm niet echt, want als we van het water proeven smaakt het toch zoet. Dus het zit er nog in, maar het is OPGELOST. In snoepjes zien we ook niet altijd suiker, maar het zit er wel in. Het is vermengd met alle andere dingen die in snoepjes zitten.
Voor het proefje gaan we citroenzuur oplossen in een beetje water. In een leeg filmkokertje scheppen we een half koffielepeltje citroenzuur, een klein beetje water erbij, dekseltje er terug op en goed schudden. Zo wordt het citroenzuur, net als een klontje suiker, opgelost in het water. We zien het niet meer, maar het is er wel nog.
En dan is het spannend, want we moeten snel zijn. We doen bij het opgeloste citroenzuur een beetje bakpoeder, doen snel het dekseltje terug op het kokertje, en zetten het kokertje omgekeerd op de grond. Even afstand houden en dan wachten tot er iets gebeurt.
Net als Frank De Winne, die onderzoek doet in de ruimte onderzochten wij ook iets.
Wat gebeurt er als je het dekseltje niet goed op het kokertje zet? Wat gebeurt er als je meer bakpoeder in het potje doet? En als het lukt met citroenzuur, lukt het dan ook met citroensap? en met azijn?
Hoe komt het dat het kokertje omhoog schiet? Het dekseltje en het kokertje worden van elkaar gerukt, hoe meer bakpoeder, hoe hoger de koker schiet. Water en citroenzuur mengen zich met elkaar, maar als je citroenzuur en bakpoeder bij elkaar doet, dan onstaat er een gas. Dat gas heeft ruimte nodig, en die is er niet meer in dat kleine potje, dus knalt het dekseltje eraf. Of liever, het kokertje knalt eraf, recht de lucht in.
Voor onderzoek heb je geduld nodig, veel geduld. Dat dachten ook deze twee onderzoekers. Maar geduld loont, want na een poosje wachten volgde toch nog de knal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten