Van wie is de maan? En wie geeft sterren een naam?

De nieuwjaarscadeautjes zijn ondertussen uitgepakt. In het pakje van de achtjarige Luca zat een kader, met daarin een papier. Om aan de muur te hangen en te dromen..

Op het papier staat dat Luca eigenaar is geworden van een stukje van de maan. Maar kan dat?

Je kan wel een papier kopen, maar geen stukje maan. In 1967 spraken 62 landen met elkaar af dat de ruimte en alles wat in de ruimte is, van niemand is. De 62 landen ondertekenden een verklaring: de Outer Space Treaty.
Dus, als de maan van niemand is, kan je ze ook niet kopen of verkopen.

Zolang er mensen zijn die willen betalen voor een stuk papier zullen er mensen zijn die stukjes maan verkopen. Luca droomt er alvast van om zelf ook eens naar de maan te vliegen, en hij wil ook een wolkenkrabber bouwen op de maan. Luca zegt dat hij tot 5 kilometer diep mag graven. En hij kwam in de krant, want hij is de eerste Belg die in New York een maan-certificaat kocht van de Lunar Republic. Behalve die Lunar Republic zijn er nog mensen die handel drijven in het verkopen van stukjes maan.
Dat ruimte en ruimtevaart niet echt een hobby is van Luca is duidelijk: een echte astronoom-in-spe zou geen stukjes maan kopen. Die zou weten van wie de ruimte is.

Er zijn nog andere handeltjes bedacht. Je kan ook betalen voor het geven van een naam aan een ster. Als je weet dat er meer sterren zijn dan zandkorreltjes op de aarde kunnen de handelaars in sterrennamen nog wel een tijdje bezig blijven. En veel geld verdienen.
Namen aan sterren worden natuurlijk niet gegeven door mensen die papieren verkopen maar door the International Astronomical Union. Het is de International Astronomical Union die beslist of Pluto wel of geen planeet is, of welke naam een ster krijgt.