bron: De Gentenaar, 12 mei 2010
Mensen zijn altijd al nieuwsgierig geweest naar hoe de ruimte eruit ziet. Onze voorouders keken naar omhoog, zagen de zon, de maan en de sterren en probeerden een verklaring te vinden voor wat ze zagen. Als je bedenkt hoelang we al "bestaan", dan is het eigenlijk nog niet zo heel lang geleden dat de mens dacht dat de aarde plat was.
Dankzij instrumenten die de mensen hebben uitgevonden, kwamen we meer en meer te weten over de ruimte. Sinds de ontdekking van de telescoop weten we hoeveel planeten er zijn in ons zonnestelsel, werden uiteindelijk ook Uranus en Neptunus ontdekt. Voorlopig zijn deze twee planeten de zevende en achtste planeet in ons zonnestelsel.
Maar mensen hebben nog meer instrumenten uitgevonden om de ruimte te verkennen. 33 jaar geleden, in 1977, werd een ruimtetuig naar de ruimte gestuurd: de Voyager 2. De Voyager 2 moest op zoek gaan naar leven in de ruimte: effe kijken of er niet ergens een aliën te vinden was met wie we op één of andere manier kunnen communiceren.
Na 12 jaar reizen was het eerste deel van de reis volbracht: de Voyager passeerde eerst Jupiter, dan Saturnus, Uranus en ten slotte ook Neptunus. Dankzij de signalen die de Voyager naar de aarde stuurde konden we meer te weten komen over deze planeten.
En dan begon het volgende deel van de reis: steeds verder en verder weg van de aarde reizen, ...
Zo verkent de mens de ruimte. De Voyager is nu zo'n 13,8 miljard kilometer van de aarde verwijderd. Een afstand waar een mens als ik zich eigenlijk zo goed als niets meer bij kan voorstellen, ik weet niet hoe het met uw voorstellingsvermogen is gesteld.
Boodschappen die naar de Voyager worden gestuurd, doen er 13 uur over om de Voyager te bereiken. En dan duurt het nog eens even lang vooraleer een antwoord de aarde bereikt. De onderzoekers hebben berekend dat het nog 5 jaar duurt vooraleer de Voyager de grens van ons zonnestelsel bereikt. Elk jaar legt hij 3,3 keer de afstand van de aarde tot de zon af.
In ons zonnestelsel is maar één ster te bespeuren: de zon.
Om nog een zon te kunnen vinden moeten we al buiten ons zonnestelsel gaan speuren, nagaan of er rond andere sterren ook leven te vinden is. In ons zonnestelsel zijn wij mensen voorlopig het enige leven dat al is ontdekt.
Ons zonnestelsel is eigenlijk maar een heel klein onnozel deeltje van onze melkweg. Behalve onze melkweg zijn er dan nog eens een heleboel andere melkwegstelsels. Hoe kan je je dan nog voorstellen hoe petieterig en nietig een aardbolletje is in een zonnestelsel dat wij al gigantisch vinden, dat een tuig als de Voyager 2 nog 40 000 jaar moet reizen vooraleer hij de dichtsbijzijnde ster tegenkomt...
tjongejonge,... als je weet dat we eigenlijk geen zorg dragen voor onze planeet: we putten alle energiebronnen uit, we kappen regenwouden weg, beschadigen de ozonlaag die alle leven mogelijk maakt, we vervuilen de waters en de lucht,... Zal de aarde het nog 40 000 jaar uithouden vooraleer we ze volledig zullen vernietigd hebben? Ik heb geen idee.
Nu is er iets aan de hand met de Voyager 2. De signalen die de wetenschappers van de NASA ontvangen kunnen ze niet meer begrijpen. De Voyager stuurt nonsens terug staat er in de krant. Sinds 3 weken al. Gaat het om een computerstoring of een communicatiefout? Dat weten ze niet. In elk geval kunnen ze niets aanvangen met die signalen. En hij is zelfs ons zonnestelsel nog niet uit.
Misschien bestaat er in een ander zonnestelsel wel een planeet met intelligent leven en zijn ze ginder ver weg ook op zoek naar een andere vorm van leven, en komen ze heel misschien de Voyager 2 nog tegen en sturen ze ons een boodschap vanaf hun eigen planeet.
One never knows...
1 opmerking:
Een reactie posten